گزیده ای از اخبار
گزیده ای از اخبار
مرکز فرهنگی هنری افغانستان
تاریخ انتشار : دوشنبه ۲۶ دلو ۱۳۸۸ ساعت ۱۱:۱۵
مرکز فرهنگی هنری افغانستان ـ کابل
مقدمه: درّ دری، از یک اتفاق ساده شروع شد. از دوستی و رفاقت بی‌رنگ و ریای چند جوان شاعر و نویسنده در روزگاری که بی‌رنگی‌ها اسیر رنگ بود و خرد و کلان سرگرم جنگ. این چند نفر آدم‌های بزرگی نبودند. فقط ساده بودند. وطن شان را به شمال و جنوب تقسیم نمی‌کردند و وطن دارانشان را به نام پشتون، تاجیک، هزاره و ازبک تکه‌تکه نمی‌خواستند. این بود که بی هیچ آداب و ترتیبی گرد آمدند، سختی کشیدند و این نقش را زدند. در دو دهه حضور مهاجرین در ایران، نسلی از روشنفکران [؟؟؟] مجال حضور یافته بودند که به روند تفرقه افکنانه و تبعیض آمیز حاکم بر کشور خود اعتراض داشتند و راه حل بحران را در کار فرهنگی مستقل، تخصصی و متمرکز بر مدار وحدت ملی می‌دانستند. این نسل در جستجوی رسانه ای بودند که افکارشان را بدون بهره‌برداری‌های سیاسی در معرض دید جامعه قرار دهد. فصلنامه درّ دری، مولود چنین فضا و نیازی بود. فضای فرهنگی آن روز کشور ما را عصبیت‌های قومی، لسانی و مذهبی شکل می‌داد. فضای جامعه آکنده از حس بدبینی، یأس و بی‌اعتمادی بود و ساختار وحدت ملی به شدت آسیب دیده بود. درّ دری در حد شعاع فکری خود سعی داشت این آسیب‌ها را به حداقل برساند و فرهنگ مهربانی را به جای خشونت تبلیغ کند.
کارنامه: فصلنامه فرهنگی، ادبی و هنری درّ دری، ارگان نشراتی مرکز فرهنگی نویسندگان افغانستان در بهار ۱۳۷۶ خورشیدی آغاز به کار کرد. از این مجله تا کنون ۱۳ شماره به چاپ رسیده‌است. مطالب مجلّه را موضوعاتی ثابت و متغیر تشکیل می‌دهد.
موضوعات ثابت: مقالات و گفتگوهایی دربارهٔ فرهنگ، ادبیات و هنر. یاد کردی از فرهنگیان افغانی و بیان فعالیت آنها. شعر (شعر معاصر افغانستان، شعر معاصر ایران، شعر معاصر تاجیکستان، شعر معاصر جهان)، داستان، نقد، فرهنگ بومی، اخبار و رویدادهای فرهنگی.
موضوعات متغیر:
درّ دری در هر شماره خود سعی داشته یکی از موضوعات فرهنگی را به صورت تخصصی مورد پژوهش و تحقیق قرار داده و نتیجه آن را به صورت ویژه نامه، ضمیمه مجله منتشر نماید. ویژه نامه‌های انتشار یافته تا کنون در موضوعات زیر بوده:
- ویژه نامه هنر خوشنویسی و گرافیک در افغانستان، چاپ شده در شماره ۴–۳
- ویژه نامه ادبیات داستانی در افغانستان، چاپ شده در شماره ۵
- ویژه نامه مطبوعات در افغانستان، چاپ شده در شماره ۸–۶
- ویژه نامه معرفی دانشنامه ادب فارسی ویژه افغانستان، چاپ شده در شماره ۱۰–۹
- ویژه نامه رمان و داستان بلند در افغانستان، چاپ شده در شماره ۱۲–۱۱
- ویژه نامه پنجمین سالگرد انتشار مجله، چاپ شده در شماره ۱۳
صدف (ویژه قلمهای جوان): درّ دری از شماره ۶ خود ضمیمه ای را به عنوان «صدف» به چاپ می‌رساند که اختصاص دارد به آفریده‌های نویسندگان و هنرمندان جوان افغانی. این قسمت، کادر تحریر جداگانه ای دارد و موضوعات مورد علاقه خود را نیز دنبال می‌کند.
کارکنان مجله:
مجله توسط تعدادی از شاعران و نویسندگان سرشناس افغانستان پایه‌گذاری شده‌است:
- سرور دانش (۱۳۴۰)، ژورنالیست و محقق، مدیر مسئول.
- سید ابوطالب مظفری (۱۳۴۴)، شاعر و نویسنده، سردبیر.
- محمد کاظم کاظمی (۱۳۴۶)، شاعر و نویسنده، مسئول بخش شعر.
- محمد جواد خاوری (۱۳۴۶)، داستان‌نویس و محقق، مسئول بخش فرهنگ بومی.
- حمزه واعظی (۱۳۴۷)، نویسنده، مسئول بخش مقالات.
- محمد شریف سعیدی (۱۳۴۸)، شاعر و مترجم، مسئول بخش ترجمه.
- علی پیام (۱۳۴۴)، داستان‌نویس و حقوق دان، مسئول بخش داستان.
- سید نادراحمدی (۱۳۴۴)، شاعر و نویسنده، مسئول بخش هنر.
- سید محسن حسینی (۱۳۵۱)، طراح و گرافیست، مسئول بخش طرح و عکس.
- بتول مرادی (۱۳۶۰)، داستان‌نویس و شاعر، مسئول بخش صدف.
ما یک مؤسسه غیردولتی، غیرسیاسی و غیروابسته هستیم. به دموکراسی اعتقاد داریم. به برابری نژادها اعتقاد داریم، اما فکر می‌کنیم بهترین راه برای تعدیل، تلطیف و دموکرات شدن جامعه بشری و بخصوص افغانستان، هنر است. پیش از این، اعضای مؤسسه، کارهای پراکنده اما دامنه‌دار و درازی داشته‌اند. به صورت آماتور عکاسی کرده‌اند، فیلم ساخته‌اند، نقاشی آموخته و آموزش داده‌اند، داستان می‌نویسند، شعر می‌گویند و به انتقال تجربه خویش به نسلهای بعدی افتخار می‌کنند. از آنجا که اعضای مؤسسه در کوره راه‌های زندگی و پیچ و خم هنر آبدیده شده‌اند و با تمام وجود لمس می‌کنند که چه دشواریها و دامهایی در برابر یک نوجوان و جوانی که می‌خواهد با تمام احساس لطیفش، خلق اثر نماید، پهن شده و حفر گردیده‌است و نیز به خاطر این که خودشان در گرداب سیاسی و نظامی و … همیشه طوفان افغانستان گم نشوند، دور این مؤسسه گرد آمده‌اند و می‌خواهند تجربه کنند که چگونه میشود از هیچ، مرکزی برای هنرمندان آزاد و مستقل بسازند! ما می‌دانیم که راه دشوار ی در پیش داریم. نشیب و فراز خواهیم داشت اما باورمندیم که پایانی اگر باشد مثل جامعه افغان، به سربلندی پایان خواهیم یافت.»
