گزیده ای از اخبار
گزیده ای از اخبار
گزیده ای از اخبار
گزیده ای از اخبار
مرکز فرهنگی هنری افغانستان
تاریخ انتشار : دوشنبه ۲۶ دلو ۱۳۸۸ ساعت ۱۱:۱۵
مرکز فرهنگی هنری افغانستان، همان مؤسسه ی فرهنگی « در دری» است که با انتشار فصلنامه ی« در دری» در بهار سال ۱۳۷۶ در مشهد مقدس،اظهار وجود کرد. این مرکز و نشریه ی در دری، با حمایت حزب وحدت جناح خلیلی و یکی از نهاد های دولتی جمهوری اسلامی ایران تأسیس شد. فصلنامه ی در دری،ار گان نشراتی این مرکز بود که به دلیل چاپ مطالب متنوع از نویسندگان و شاعران و روشنفکران بطور عمده سکولار و مطرح افغانی و بویژه نویسندگان و شاعران همکار بارژیم کمونیستی سابق در کشور های مختلف، به عنوان یک نشریه ی وزین مطرح شده است. از سوی مؤسسه ی در دری در سال ۱۳۸۱ فصلنامه ای به عنوان « خط سوم» آغاز به کار کرد و جانشین نشریه ی در دری گردید. برخی اعضا و گردانندگان مرکز فرهنگی افغانستان (مؤسسه ی فرهنگی در دری) و فصلنامه ی «در دری» سابق و «خط سوم» بعدی که خود را روشنفکر و مخالف عصبیـت های قومی، زبانی و مذهبـی می دانند، به جز از عصبیت مذهبی، از دیگر عصبیت ها بی بهره به نظر نمی رسند. آن ها از منتقدان نظام جمهوری اسلامی و اصول گرایی اسلامی، شناخته می شوند. کارنامه ی مرکز فرهنگی هنری افغانستان، که در فصلنامه ی "در دری" انعکاس یافته است، تقویت هنر نویسندگی، شعر و داستان با تهی کردن آن ها از مضامین انقلابی و مذهبی است و به همین دلیل با استقبال گسترده ی به اصطلاح روشنفکران سکولار و کمونیست و محافل به اصطلاح ادبی، هنری و سیاسی غیر مذهبی در ایران، افغانستان و کشور های غربی قرار گرفت. برخی نویسندگان و شعرای این مرکز هم اکنون در صف سکولار ها و مخالفان نظام اسلامی در افغانستان قرار دارند و دم از دموکراسی و حقوق بشر غربی می زنند. به هر حال، گردانندگان در دری و مرکز فرهنگی افغانستان در سایت اینترنتی، این مرکز را معرفی کرده اند که جهت استفاده ی پژوهشگران، عین نوشته ی خود آن ها در این جا نقل می شود.
« مرکز فرهنگی هنری افغانستان ـ کابل مقدمه: درّ دری، از یک اتفاق ساده شروع شد. از دوستی و رفاقت بی رنگ و ریای چند جوان شاعر و نویسنده در روزگاری که بی رنگی ها اسیر رنگ بود و خرد و کلان سرگرم جنگ. این چند نفر آدم های بزرگی نبودند. فقط ساده بودند. وطن شان را به شمال و جنوب تقسیم نمی کردند و وطن دارانشان را به نام پشتون، تاجیک، هزاره و ازبک تکه تکه نمی خواستند. این بود که بی هیچ آداب و ترتیبی گرد آمدند، سختی کشیدند و این نقش را زدند. در دو دهه حضور مهاجرین در ایران، نسلی از روشنفکران [؟؟؟] مجال حضور یافته بودند که به روند تفرقه افکنانه و تبعیض آمیز حاکم بر کشور خود اعتراض داشتند و راه حل بحران را در کار فرهنگی مستقل، تخصصی و متمرکز بر مدار وحدت ملی می دانستند. این نسل در جستجوی رسانه ای بودند که افکارشان را بدون بهره برداری های سیاسی در معرض دید جامعه قرار دهد. فصلنامه درّ دری، مولود چنین فضا و نیازی بود. فضای فرهنگی آن روز کشور ما را عصبیت های قومی، لسانی و مذهبی شکل می داد. فضای جامعه آکنده از حس بدبینی، یأس و بی اعتمادی بود و ساختار وحدت ملی به شدت آسیب دیده بود. درّ دری در حد شعاع فکری خود سعی داشت این آسیب ها را به حداقل برساند و فرهنگ مهربانی را به جای خشونت تبلیغ کند. کارنامه: فصلنامه فرهنگی، ادبی و هنری درّ دری، ارگان نشراتی مرکز فرهنگی نویسندگان افغانستان در بهار ۱۳۷۶ خورشیدی آغاز به کار کرد. از این مجله تا کنون ۱۳ شماره به چاپ رسیده است. مطالب مجلّه را موضوعاتی ثابت و متغیر تشکیل می دهد. موضوعات ثابت: مقالات و گفتگوهایی درباره فرهنگ، ادبیات و هنر. یاد کردی از فرهنگیان افغانی و بیان فعالیت آنها. شعر (شعر معاصر افغانستان، شعر معاصر ایران، شعر معاصر تاجیکستان، شعر معاصر جهان)، داستان، نقد، فرهنگ بومی، اخبار و رویدادهای فرهنگی.
موضوعات متغیر:
درّ دری در هر شماره خود سعی داشته یکی از موضوعات فرهنگی را به صورت تخصصی مورد پژوهش و تحقیق قرار داده و نتیجه آن را به صورت ویژه نامه، ضمیمه مجله منتشر نماید. ویژه نامه های انتشار یافته تا کنون در موضوعات زیر بوده: - ویژه نامه هنر خوشنویسی و گرافیک در افغانستان، چاپ شده در شماره ۴-۳ - ویژه نامه ادبیات داستانی در افغانستان، چاپ شده در شماره ۵ - ویژه نامه مطبوعات در افغانستان، چاپ شده در شماره ۸-۶ - ویژه نامه معرفی دانشنامه ادب فارسی ویژه افغانستان، چاپ شده در شماره ۱۰-۹ - ویژه نامه رمان و داستان بلند در افغانستان، چاپ شده در شماره ۱۲-۱۱ - ویژه نامه پنجمین سالگرد انتشار مجله، چاپ شده در شماره ۱۳ صدف (ویژه قلمهای جوان) : درّ دری از شماره ۶ خود ضمیمه ای را به عنوان «صدف» به چاپ می رساند که اختصاص دارد به آفریده های نویسندگان و هنرمندان جوان افغانی. این قسمت، کادر تحریر جداگانه ای دارد و موضوعات مورد علاقه خود را نیز دنبال می کند.
کارکنان مجله:
مجله توسط تعدادی از شاعران و نویسندگان سرشناس افغانستان پایه گذاری شده است: - سرور دانش(۱۳۴۰)، ژورنالیست و محقق، مدیر مسئول. - سید ابوطالب مظفری (۱۳۴۴)، شاعر و نویسنده، سردبیر. - محمد کاظم کاظمی (۱۳۴۶)، شاعر و نویسنده، مسئول بخش شعر. - محمد جواد خاوری (۱۳۴۶)، داستان نویس و محقق، مسئول بخش فرهنگ بومی. - حمزه واعظی (۱۳۴۷)، نویسنده، مسئول بخش مقالات. - محمد شریف سعیدی (۱۳۴۸)، شاعر و مترجم، مسئول بخش ترجمه. - علی پیام (۱۳۴۴)، داستان نویس و حقوق دان، مسئول بخش داستان. - سید نادراحمدی (۱۳۴۴)، شاعر و نویسنده، مسئول بخش هنر. - سید محسن حسینی (۱۳۵۱)، طراح و گرافیست، مسئول بخش طرح و عکس. - بتول مرادی (۱۳۶۰)، داستان نویس و شاعر، مسئول بخش صدف.
ما یک مؤسسه غیردولتی، غیرسیاسی و غیروابسته هستیم. به دموکراسی اعتقاد داریم. به برابری نژادها اعتقاد داریم، اما فکر می کنیم بهترین راه برای تعدیل، تلطیف و دموکرات شدن جامعه بشری و بخصوص افغانستان، هنر است. پیش از این، اعضای مؤسسه، کارهای پراکنده اما دامنه دار و درازی داشته اند. به صورت آماتور عکاسی کرده اند، فیلم ساخته اند، نقاشی آموخته و آموزش داده اند، داستان می نویسند، شعر می گویند و به انتقال تجربه خویش به نسلهای بعدی افتخار می کنند. از آنجا که اعضای مؤسسه در کوره راههای زندگی و پیچ و خم هنر آبدیده شده اند و با تمام وجود لمس می کنند که چه دشواریها و دامهایی در برابر یک نوجوان و جوانی که می خواهد با تمام احساس لطیفش، خلق اثر نماید، پهن شده و حفر گردیده است و نیز به خاطر این که خودشان در گرداب سیاسی و نظامی و ... همیشه طوفان افغانستان گم نشوند، دور این مؤسسه گرد آمده اند و می خواهند تجربه کنند که چگونه می شود از هیچ، مرکزی برای هنرمندان آزاد و مستقل بسازند! ما می دانیم که راه دشوار ی در پیش داریم. نشیب و فراز خواهیم داشت اما باورمندیم که پایانی اگر باشد مثل جامعه افغان، به سربلندی پایان خواهیم یافت.»
لينک کوتاه خبر: https://goo.gl/1XedQv
