شمسیه علیزاده، رتبه اول کانکور سال ۱۳۹۹ افغانستان پس از اعلام نتایج این آزمون، سرخط خبرها و رسانههای اجتماعی در افغانستان شد. او از میان حدود ۲۰۰ هزار شرکت کننده در آزمون کانکور رتبه اول را به دست آورد و با گرفتن بیش از ۳۵۳ نمره به دانشگاه پزشکی کابل که رؤیای آن را داشت، راه یافت.
شمسیه که اکنون ۱۸ سال دارد و تمامی کودکی و نوجوانی خود را در دوران جنگ سپری کرده، در ولسوالی جاغوری ولایت غزنی به دنیا آمد و مکتب را در کابل به پایان رساند.
او میگوید تنها یک دوره آمادگی کانکور را در سال پایانی مکتب فراگرفته و پیش از آن نیز کلاسهایی را در مراکز آموزشی دنبال کردهاست. شمسیه میگوید تمام این یکسال شبانه روز تنها چهار ساعت خوابیده و ۲۰ ساعت دیگر را مشغول درس و آمادگی برای کانکور بودهاست. او حتی در این مدت تلویزیون نیز تماشا نمیکرده است.
شمسیه دربارهٔ نحوه اطلاعش از نتایج کانکور میگوید: «در اتاق نبودم. مادرم بلند صدایم زد و گفت اول نمره کانکور شدهای. اول فکر کردم شوخی میکند اما وقتی داخل اتاق شدم، عکسم روی صفحه تلویزیون بود…»
پدر او که در یکی از معادن زغال سنگ سمنگان کارگر است به دلیل عدم پوشش شبکههای مخابراتی در آن منطقه پس از ساعتها از موفقیت دخترش با خبر میشود. شمسیه میگوید: «پدرم به قدری خوشحال بود که به گفته خودش احساسی که داشت را در کلمات نمیتوانست بیان کند. برایم گفت همیشه برای چنین روزی دعا میکرده.»
شمسیه دانشآموز آموزشگاهی در غرب کابل بود که دو سال قبل مورد حمله داعش قرار گرفت. دو سال قبل، حمله انتحاری در داخل مرکز آموزشی «مهدی موعود» جایی که شمسیه در آن آنجا درس میخواند دستکم ۴۸ کشته و ۶۷ زخمی برجای گذاشت که اکثر آنها دانشآموز بودند. او خوش شانس بود که آن روز آنجا نبود اما دوستان وی مجال این را نیافتند که قهرمانانی برای خانواده و کشور خود باشند. شمسیه میگوید یادآوری مرگ همسن و سالانش آن هم در راه آموزش برای او تراژدی بزرگی بودهاست.
شمسیه در خانوادهای با سطح اقتصاد نسبتاً ضعیف به دنیا آمد و بزرگ شد. وی میگوید: بسیاری از برنامههای آموزشی که میخواستم پیش ببرم هزینه بالایی داشتند و به دلیل وضعیت اقتصادی که داشتیم کنسل شدن.. به همین خاطر خیلی از برنامههایی که داشتم را پیش خودم خواندم و پیش بردم تا جایی که توانستم. از بعضی برنامهها هم عقب ماندم.
وی میگوید: «احساس مسئولیت در قبال خانواده سبب شده تا به این موقعیت دست یابم. اکنون آرزوی من این است که پزشکی بخوانم و به مردمم خدمت کنم.»
شمسیه میگوید: «از صنف نهم بود که تصمیم گرفتم یک داکتر خوب شوم. یکی از جذابیتهای داکتر بودن برایم این است که یک داکتر باعث نجات جان انسانها میشود آن هم بدون در نظرداشت اینکه طرف مقابلش از کدام نژاد است و بدون هیچ نوع تعصبی به زنده بودن و نفس انسان احترام دارد و برای نجات جانش کوشش میکند.»
او در کنار پزشکی به سیاست هم علاقه دارد و میگوید تلاش میکند شایسته ریاست جمهوری افغانستان شود و از این راه به کشورش خدمت کند.
شمسیه که با به دست آوردن رتبه اول کانکور، زمینه تحصیلش در خارج از کشور توسط دولت فراهم شدهاست، میگوید دوست دارد در خارج از کشور تحصیل اما پس از پایان دوره تحصیلی دوباره برگردد و به افغانستان خدمت کند.