صلح شکننده!

افغانستان کشوری است که تاریخ آن با تجاوز، جهاد، اشغال و طغیان و سرکشی رقم خورده است؛ مردم مظلوم ما حداقل در چهل سال گذشته هرگز طعم صلح را نچشیده‌اند؛ اکنون تقریبا چهل سال از تجاوز ارتش سرخ به  افغانستان و حدود سی سال از زمانیکه آخرین عسکر اتحاد جماهیر شوروی سابق خاک افغانستان را ترک کرد می‌گذرد. از آن زمان تاکنون همواره غول شوم جنگ سایه خود را از سر مردم ما برنداشته‌است؛ جنگ‌های داخلی، سالهای وحشتناک زمان طالبان، حمله امریکا به افغانستان و هم اکنون مبارزه با تروریزم همه و همه صفحاتی است که از داستان تلخ و بلند جنگ در کشور ورق می‌خورد. 
مذاکرات مستقیم امریکا با نمایندگان طالبان در دوحه قطر با موضوع صلح افغانستان در شرایطی که سالها جنگ و درگیری اقتصاد کشور را نابود ساخته و حملات انتحاری و انفجاری به یک عادت روزانه بدل شده بدون شک نمی‌تواند امیدوار کننده باشد. 
آتش‌بس سه روزه دولت وحدت ملی با طالبان در روزهای عید تنها یک نمایش بود که با از سرگیری حملات طالبان در برخی مناطق و نیز انفجار ناشی از موتر بمب‌گذاری شده توسط داعش در ننگرهار که ده‌ها کشته و زخمی برجای گذاشت به پایان رسید. 
«جنگجویان طالب و سربازان اردوی ملی به حکم آتش بس اعلام شده در حالی با لبان خندان یکدیگر را در آغوش گرفتند که در دل به همدیگر می‌خندیدند، به بازی‌های پشت پرده که چگونه آتش جنگ‌ها افروخته و با جسم انسان‌هایی که در آتش جنگ انداخته می‌شوند شعله‌ور‌تر می‌گردد. این صحنه‌ها برای هر دو طرف جنگ غیرقابل تصور بود.» 
بلافاصله پس از آتش بس حمله به مرکز آموزش قابله‌ها در ننگرهار توسط داعش اتفاق افتاد. 
اکنون حضور داعش در افغانستان که ده‌ها حمله مرگبار و جنایت را مرتکب می‌شوند معادله جنگ در کشور را پیچیده کرده‌است. 
طالبانی که در  ابتدا تروریست خوانده می‌شدند و بعدها برادران ناراضی و در ادامه مخالف سیاسی قلمداد شدند اکنون یک نیروی قوی مخالف دولت به شمار می‌روند؛ طالبانی که در سال 1994 میلادی و در بهبوهه جنگ داخلی سربرآورد و با تفاسیر خودی از اسلام از 1996 تا 2001 برکشور حکمرانی کردند اکنون 12 درصد جمعیت کشور را کنترل می‌کنند و ظاهرا در بین جوامع محلی طرفدارانی نیز به دست آورده‌اند. 
طالبان در تجارت تریاک در کشور دست دارند و به گفته مقامات امریکایی درآمدهای کلانی از این راه به دست می‌آورند تا بازار هروئین در دنیا را گرم نگه‌دارند. باکاهش سربازان امریکایی در جنگ زمینی با طالبان، حملات هوایی بر لابراتوارهای تولید مواد مخدر طالبان با هدف قطع راه تمویل طالبان افزایش یافت.  
جنرال جیمز هکر در ماه جون و پس از حمله مشترک نیروهای امریکایی و افغان به 11 فابریکه تولید مواد مخدر طالبان در غرب افغانستان گفت با قطع شاهراه‌های اقتصادی طالبان، توان آنها برای انجام حملات تروریستی نیز  کاهش می‌یابد. 
طالبان بعد از مدت‌ها اکنون به نظر می‌رسد به خواسته خود برای مذاکره مستقیم با امریکا رسیده‌ باشند، طالبانی که قبلا خروج نیروههای خارجی از افغانستان را شرط تعیین می‌کردند. امریکا نیز علی‌رغم تاکید بر مالکیت و محوریت  افغان‌ها در پروسه صلح در یک چرخش ناگهانی با طالبان گفت‌وگو کردند. 
مذاکره آلیس ولز، دیپلمات امریکایی برای جنوب آسیا، با طالبان در دوحه قطر نشان داد که امریکا هرگز قصد پیروزی در جنگ افغانستان را ندارد بلکه دنبال راهی برای خروج آبرومندانه می‌گردد؛ این مذاکره بدون شک جنگ در افغانستان را پیچیده‌تر و دسترسی به صلح را ناممکن‌تر می‌سازد. 
حفیظ الله رجبی، پیام آفتاب 

 

جستجوی پيشرفته

خبرنامه

RSS

پیوندها

ارتباط با ما

دربارۀ ما

تلکس

نسخه موبايل