زندگینامه «سید حضرت گل رضوانی»

شخصیت اجتماعی، فرهنگی،مجاهد و مداح برازنده، جناب آقای کربلایی سید حضرت گل رضوانی، فرزند سید احمدشاه در سال ۱۳۳۹ در شهر کابل در یک خانواده مذهبی سنگلاخی دیده به جهان گشود و دوره ابتدائیه و سپس متوسطه را در سال ۱۳۵۷ در کابل به پایان رسانید. در همین سال بود که پدر و مادرش در فاصله کمتر از یک سال دیده از جهان فروبستند و حضرت گل را در دوره نوجوانی با کوله باری از رنج و غم، با یک برادر و دو خواهر کوچکتر از خودش تنها گذاشتند. با کودتای ننگین هفت ثور ۱۳۵۷ که توسط کمونیستها در افغانستان به وقوع پیوست، وضع بدتر شد و سید حضرت گل نتوانست تحصیلات خود را ادامه دهد و مجبور شد برادر و خواهر یتیم خود را سرپرستی نماید. او سپس با دخر کاکایش ازدواج نمود تا این که در سال ۱۳۵۵ وضعیت زندگی در کابل برای همه به خصوص نسل جوان بسیار دشوار گردید. رضوانی کابل را ترک نمود و به زادگاه پدری اش در دره سنگلاخ رفت تا در خدمت جهاد و مردم قرار گیرد. آقای رضوانی به مدت یکسال در پایگاه حزب‌الله سنگلاخ به فرماندهی شهید سید محمد حسن خان در خدمت مجاهدین و جهاد مقدس قرار گرفت و در سال ۱۳۵۹ به کشور ایران مهاجرت نمود و در سال ۱۳۶۱ دوباره به وطن برگشت و به مدت چهار سال در پایگاه امام حسین (ع) سنگلاخ به فرماندهی استاد سید محمدباقر مصباح زاده، خدمت کرد. رضوانی بالاخره در سال ۱۳۶۵ همراه با جناب استاد مصباح زاده و تعدادی از مجاهدین راهی دیار هجرت گردید و به کشور ایران رفت و سپس خانواده اش نیز به او پیوستند. آقای رضوانی به مدت ۵ سال در دفتر پاسداران جهاد اسلامی افغانستان در مشهد به حیث مسئول روابط و نماینده مردم میدان، سنگلاخ و سرچشمه ایفای وظیفه نمود و در همین سال‌ها تحصیلاتش را به صورت آزاد در بخش‌های آموزش قرآن مجید با سبک جدید، درسهای خداشناسی، اصول و عقاید، درسهای عقیدتی و سیاسی در نزد تعدادی از اساتید مطرح به خصوص استاد «علی عرب پور» ادامه داد. ایشان سرانجام در سال ۱۳۷۰ به وطن عودت نمود. در همین سال با اعضای شورای ولایتی کابل مربوط حزب وحدت اسلامی افغانستان به سرپرستی شهید آقای مسلمی همکار شد و اکثر جلسات شورای ولایتی در منزل وی واقع در «دیوان بیگی» کابل برگذار می‌شد. تعدادی از برادران مجاهد شهید شدند و تعدادی هنوز در قید حیات می‌باشند. قابل ذکر است که اعضای شورای ولایتی کابل در پیروزی مجاهدین و آزادسازی شهر کابل در سال ۱۳۷۱ نقش بسزایی داشتند. بعد از پیروزی جهاد مقدس، آقای رضوانی در مدیریت امنیت غند(هنگ) تانک فرقه ۹۶ و بعداً به حیث معاون مدیریت امنیت فرقه ۹۶ افشار سیلو ایفای وظیفه نمود. آقای رضوانی برای خنثی سازی توطئه سیدستیزی همراه با آقای سید حسین سنگلاخی نامه سرگشاده عنوانی ملت تشیع افغانستان را نوشتند و در یک روز به تعداد یک هزار قطعه نامه را در غرب کابل در مساجد تکیه خانه‌ها و در و دیوارها چسبانیده و در دسترس مردم قرار دادندکه علت سقوط افشار و اتهامات بی‌مورد بالای مردم سربلند سنگلاخ در آن نامه سرگشاده به صورت بسیار روشن و واضح بیان گردیده بود.

مسئولیت‌های آقای رضوانی بعد از پیروزی جهاد مقدس مردم افغانستان:
# رئیس اداری سیاسی شورای قوماندانان سنگلاخ
# عضو شورای تصمیم‌گیری میدان در سیاه خاک
# ریاست خریداری شورای تصمیم‌گیری میدان و لوای پغمان مربوط حزب وحدت اسلامی افغانستان
# منشی شورای ولایتی میدان حزب وحدت اسلامی افغانستان
# مدیر امنیت لوای امام مهدی قول غلام حسین

همچنین شایان ذکر است که آقای رضوانی بعد از سقوط کابل به دست طالبان همراه با خانواده عازم ایران گردید و در عالم هجرت نیز بیکار ننشسته و وارد کارهای مذهبی و اجتماعی شد و به مدت ۵ سال با صدای گرم و دلنشینش عضویت جامعه مداحان مهاجرین افغانی مقیم ایران و مسئولیت سیاسی هیئت عزاداران مکتب الحسین را در تهران بدست آورد؛ و سرانجام بعد از سقوط طالبان و صفحه جدید که در افغانستان گشوده شد به وطن برگشت و در لویه جرگه قانون اساسی همراه با استاد سید یاسین قنبری به عنوان بخرنگار مجله راستی که مدیر مسئول آن جناب استاد سید محمدباقر مصباح زاده بود نیز اشتراک فعال داشت و اینک مدت نه سال می‌شود که به حیث خدمت گذار و رئیس «شورای اسلامی مردم سنگلاخ» ایفای وظیفه می‌نماید و در چوکات شورای اسلامی مردم سنگلاخ صندوق تعاون و خیریه را به همت دلسوزان و اعضای شورای اسلامی مردم سنگلاخ تأسیس نمودند و کمک‌های زیادی برای مردم ارائه گردیده است و هنوز هم به یاری خداوند (ج) ادامه دارد و در این مدت ده‌ها مشکلات اجتماعی و حقوقی مردم به یاری قادر متعال و همت اعضای شورا حل و فصل گردیده است.

 

جستجوی پيشرفته

خبرنامه

RSS

پیوندها

ارتباط با ما

دربارۀ ما

تلکس

نسخه موبايل