دلایل نگرانی استاد عطا و تأکید دوباره وی بر تشکیل جبهۀ مقاومت دوم

سرسختی طالبان برمواضع غیر منطقی و تمامیت خواهانۀ خود در جریان مذاکرات صلح  قطر و حمایت همه جانبه و تمام قد پاکستان از این گروه امیدها برای برقراری صلح در افغانستان هر روز کمرنگ‌تر می‌گردد و جای خود را به یأس و نا امیدی می‌دهد. عدم انعطاف پذیری طالبان و ندیده گرفتن واقعیتهای موجود و ارزشهای به وجود آمده در 20 سال گذشته و اصرار بر خواسته‌های انحصار طلبانه خود و تن ندادن به آتش بس و نواختن بر طبل جنگ و شعله ور نمودن آتش جنگ و گستراندن جنگ در جبهات و لایات مختلف کشور از یک سو و حمایت همه جانبه پاکستان از این گروه از سوی دیگر خوشبینی‌های به وجود آمده برای صلح را از بین برده است.

پس از گذشت حدود سه ماه از مذاکرات صلح در دوحه دو هیأت تنها توانستند بر کارشیوۀ صلح به توافق برسند! وقتی کارشیوۀ صلح سه ماه زمان ببرد نشان می دهد که مسیر صلح بسیارطولانی و دشوارگذر است و توافق بر سر مسائل کلیدی و نظام سیاسی آینده بسی دشوار و غیر ممکن به نظر می‌رسد و موانع محکم سر راه صلح قرار دارد و این موانع عبارت اند از:

1. عدم انعطاف پذیری طالبان و اصرار بر خواسته‌های غیر اصولی و انحصار طلبانه خویش و نادیده گرفتن واقعیت‌های جامعه افغانستان و ارزش‌های 20 سال گذشته.

2. مستقل نبودن طالبان، واقعیت تلخ این است که طالبان ساخته پاکستان در جهت اهداف توسعه طلبانه اسلام آباد است و آنها از خود استقلال و اختیار ندارند. نظامیان مسلط بر پاکستان می‌خواهد که در جریان هرگونه روند صلح منافع پاکستان در افغانستان باید در اولویت باشد وگرنه پاکستان روند صلح را مختل کرده و ناکام خوهد ساخت و جنگ نیابتی خود در افغانستان به وسیلۀ طالبان به پیش خواهد برد. از این رو امید زیادی به آمدن صلح و به نتیجه رسیدن گفتگوهای صلح وجود ندارد زیرا صلح از نظر طالبان تحمیل خواسته‌های آنان بر دولت و مردم افغانستان و واگذاری حکومت به این گروه است و این چیزی است که برای مردم افغانستان قابل پذیرش نیست و دولت افغانستان هم تن به خواسته‌های طالبان نخواهد داد.

طالبان اراده جدی برای صلح ندارد آنها می‌خواهند دولت افغانستان را به مذاکره سرگرم کرده و وقت تلف کند و زمان بخرد تا اینکه نیروهای خارجی افغانستان را ترک نماید. طالبان امیدوارند که پس از خروج نظامیان خارجی و با حمایت پاکستان بتواند حکومت افغانستان را ساقط کرده و قدرت را به دست بگیرند.

تنها چیزی که می‌تواند بن بست به وجود آمده در روند صلح را باز کرده و گرهی صلح را بگشاید فشار جامعه جهانی بر پاکستان و وادار ساختن اسلام آباد به پذیرش واقعیتهای موجود افغانستان و منطقه و دست کشیدن از خواسته‌های زیاده طلبانه خود از افغانستان است.

پاکستان باید افغانستان را به عنوان یک کشور مستقل در همسایگی خود بپذیرد و با تعامل دوجانبه در پی برآودره شدن منافع خویش در افغانستان باشد.

بنابراین امید زیادی به برقراری صلح وجود ندارد و آگاهان مسائل افغانستان به نتایج مثبت مذاکرات صلح خوشبین نیستند و معتقدند که پس از پایان مذاکرات صلح و ناکامی این مذاکرات جنگ و خشونت درکشور تشدید می‌گردد و آتش جنگ سراسر کشور را فرا می‌گیرد و آمادگی برای دفاع را ضروری می‌سازد.

دقیقا به همین دلیل عطا محمد افرادی مانند عطا محمد نور رئیس اجرایی جمعیت اسلامی، محمد یونس قانونی رئیس سابق پارلمان و محمد اسماعیل خان والی سابق هرات از آمادگی‌ها برای دفاع از کشور و دستاوردهای 20سال گذشته سخن می‌زنند و بر ضرورت تشکیل و سازماندهی نیروی مقاومت مردمی و مقاومت دوم در برابر طالبان تأکید می‌کنند.

آقای عطا محمد نور که در همایش تجلیل از شخصیت محمد اعظم رهنورد زریاب که در شهر مزار شریف سخن گفت با اشاره به گسترش نا امنی در سراسر کشور بویژه ولایات شمالی بار دیگر تأکید کرد که اگر دولت در گرفتن امنیت مردم سهل انگاری کند وی مجبور می‌شود خود دست به اقدام زند و با حمایت نیروهای مردمی با دهشت افکنان مقابله کرده و امنیت را در این مناطق برقرار کند.

آقای نور ضمن ابراز امیدواری به نتیجه رسیدن گفتگوهای صلح تصریح کرد که در صورت شکست این مذاکرات باید جبهه مقاومت دوم شکل بگیرد و با حمایت مردم با دهشت افکنان مبارزه شود و اجازه ندهد که دهشت افکنان دوباره بر کشور مسلط شده و دستاوردهای 20 سال گذشته که حاصل خون شهیدان بوده بر باد برود.

این نگرانی ها و تأکید بر تشکیل و سازماندهی مقاومت دوم و سرسختی طالبان بر مواضع خود و حمایت آشکار پاکستان از طالبان نشان‌دهنده نا امیدی از به نتیجه رسیدن گفتگوهای صلح است.

کد مطلب: 95059

لينک کوتاه خبر: http://www.payam-aftab.com/vdchwvnw.23nmmdftt2.html

تمام حقوق محفوظ بوده و استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است.

  توليد شده توسط نرم افزار جامع ”استوديو خبر“