گر به حق گفت، جدل با سخن حق نکنیم

به تازه‌گی، تنش بر سر حوزه‌ای شدن انتخابات در ولایت غزنی، نمایندگان پارلمان را به جان هم انداخت و اوضاع داخل پارلمان را تا سرحد جنگ فزیکی پیش برد. 
لطیف پدرام، روز چهارشنبه هفته گذشته، در برابر تصمیم انتخابات در مورد غزنی اعتراض کرد و آن را نشانه‌ی تبعیض  و بی‌عدالتی خواند. او شماری را "فاشیست" خطاب نموده و حلقاتی را متهم به مهندسی انتخابات در آن ولایت کرد. پس از سخنان آقای پدرام، شماری از اعضای مجلس نمایندگان واکنش نشان دادند و در برابر وی به خشونت برخاستند. هجوم برخی‌ها بالای پدرام، با واکنش برخی دیگر از اعضای مجلس روبرو شد و سرانجام جلسه آن روز پارلمان بدون نتیجه پایان یافت. اما جنجال‌ها چه در فضای مجازی و چه هم در محافل سیاسی همچنان ادامه دارد. امروز هم شمار زیادی از شهروندان کابل در حمایت از پدرام با کاروانی از موترها با پرچم‌ حکومت سابق مجاهدین، در خیابان‌های کابل مانور دادند. 
اما به‌راستی واقعیت چیست و موضع آقای پدرام چگونه است! 
پدرام در نشست مجلس، انتخابات حوزه‌ای در غزنی را غیرقانونی خواند و با آن مخالفت کرد و این اقدام را فاشیستی خواند. قانون انتخابات، هر ولایت را یک حوزه انتخاباتی تعریف کرده است و این در حالیست که فقط ولایت غزنی به سه حوزه انتخاباتی تقسیم شده است. بنابراین، موضع پدرام و اعتراض وی برحق بود. از سوی دیگر، بسته‌شدن دروازه‌ی کمیسیون انتخابات در غزنی و طرفداری حکومت از این برنامه، واقعیت دیگری را نیز پیش می‌کشد و آن برنامه قومی برای حذف دیگران است. این نشان می‌دهد که برخی‌ها در صدد کنار زدن دیگران از راه زور و غیرقانونی است؛ مسئله‌ای که تنها در حکومت‌هایی با پایه‌های فاشیستی و دیکتاتوری به اجرا درمی‌آید.
با این وصف، بهتر بود در مقابل گفته‌های پدرام، استدلال می‌شد نه این‌که شماری از اعضای مجلس بدون درنظر گرفتن شانیت و جایگاه‌شان به زور و خشونت و جنگ لفظی متوسل شوند. کاربرد زور و خشونت در مجلس نه تنها که غیرقانونی است که غیرانسانی نیز هست. برخی از نمایندگان پارلمان افغانستان صحن پارلمان را با میدان بزکشی و رینگ ورزشی اشتباه گرفته‌اند. بروز این‌گونه رفتارها در جایی که آن را "خانه ملت"  می‌نامند، در سطح ملی و بین‌المللی بی‌آبرویی در پی دارد و عزت ملی افغانستانی‌ها را در انظار جهانیان برباد می‌دهد. 
مشکل اینجاست که در پارلمان نیز ذهنیت‌های قومی برخی‌ها به شکل منفی آن فعال است و حتی موضع‌گیری‌های  درست و عدالت‌طلبانه دیگران را هم برنمی‌تابند. این مشکل کار را سخت‌تر از پیش می‌کند و تاثیرات و تبعات منفی بیشتری را در سطح سیاسی و اجتماعی کشور به همراه دارد. 
براین اساس، اکنون فضای سیاسی و اجتماعی کشور متفاوت‌تر از هر زمانی‌ست و فریادهای عدالت‌طلبانه و ملی، در هرگوشه‌ای طرفدار و هواخواه دارد؛ فرقی نمی‌کند که چنین فریادهایی از گلوی چه‌کسی و از کجا بلند می‌شود، مهم اینست که سخن حق است و برای گشایش در کار ملت، موج افکنده است.
ضیا موسوی

 

جستجوی پيشرفته

خبرنامه

RSS

پیوندها

ارتباط با ما

دربارۀ ما

تلکس

نسخه موبايل